Më datë 27 mars, në ora 17 e 45, në ambientet e Tirana Ekspres, do bëhet një lexim skenik i pjesës “Tërmeti” prej Oltion Kadaifçiut.
Bota e teatrit shpreson që më 27 mars, botën ta ketë të vetën, më shumë se në ditët e tjera. Megjithëse, ndoshta jo. Varet se kush e ku je, si thotë në fjalën e vet blatuar kësaj dite , Brett Barley, teatër shkruesi jugafrikan. Ose të kundërtën, se u harrova. Prandaj dhe fjala e tij vjen në këtë ballinë e para ndër shoqe.
Mesazhi i Brett Bailey-it, shkrimtar dhe shkrues për teatër prej Afrikës së Jugut.
Kudo që ndodhet shoqëria njerëzore, shpirti i pamposhtshëm i shfaqjes shfaqet.
Nën pemë, në fshatra të vegjël dhe në skena të teknologjisë së lartë të metropoleve globale; në salla shkollash dhe në fusha dhe në tempuj; ndër kampe, në sheshe urbane, qendra komunitare dhe bodrumesh të qytetit të brendshëm, njerëzit mblidhen bashkë të shoqërizohen në botë teatrale fluturake që ne krijojmë për të shprehur kompleksitetin tonë njerëzor, larminë tonë, thyeshmërinë tonë, në mishin e gjallë, dhe frymë, dhe zë.
Ne mblidhemi të vajtojmë dhe të kujtojmë; të qeshim dhe qahemi; të mësojmë dhe të përforcojmë dhe të imagjinojmë. Të çuditemi me shkathtësitë teknike dhe të rimishërojmë zotat. Të kapim frymën tonë kolektive në mundësinë tonë për të bukurën, dashamirësi e përbindshmëri.ne vimë të gjallërohemi e fuqizohemi. Të festojmë bollëkun e kulturave të ndryshme dhe të shpërbëjmë kufijtë që na ndajnë.
Kudo që ka shoqëri njerëzore, shpirti i pathyeshëm i shfaqjes shfaqet. Lindur prej komunitetit, ai vesh maska dhe kostume të traditave të ndryshme. Ai vjel gjuhët tona, dhe rtimet, dhe gjestet, dhe pastron një hapsirë ndër ne.
Dhe ne, artistët që punojmë me këtë shpirt të lashtë, ndjehemi të thirrur ta kanalizojmë atë përmes zemrës sonë, ideve tona dhe trupave tanë për të zbuluar realitet tona në gjithë mondanitetin dhe misterin vezullitës.
Por, në ketë moshë, në të cilën kaq shumë miliona po sfiliten të mbijetojnë, po vuajnë nën regjime shtypës dhe kapitalizëm grabitqar, po i arratisen konfliktit dhe mundimit; në të cilën fshehtësia jote pushtohet prej shërbimesh sekrete dhe fjalët tona censurohen prej qeverish që fusin hundën ngado; në të cilat po zhduken pyje, shfarosen specie dhe helmohen oqeane: çfarë ndjehemi të shtyrë për zbuluar?
Në këtë botë fuqish të pabarabarta, në të cilën urdhra të ndryshëm përpiqen të na bindin se kombe, raca, gjini, preferenca seksuale, fe, ideologji, korniza kulturore është sunduese ndër të gjithaa i dilet krah këmbënguljes se artet duhen shkundur prej afatesh shoqërore?
A jemi ne, artistët e arenave e skenave, duke ju epur kërkesave të sterilizuara të tregut, apo jemi duke rrëmbyer pushtetin që e kemi tonin: që të pastrojmë një hapsirë zemrat dhe mendjet e shoqërisë, të mbledhim rreth vetes njerëz, të frymëzojmë, magjepsim dhe informojmë dhe të krijojmë një botë shprese dhe bashkëpunimi zemërçelur.
http://
përktheu: Oltion Kadaifçiu
Meqë ra fjala!!!
Ftesë në leximin skenik të pjesës “Tërmeti” nga Oltion Kadaifçiu prej studentësh të masterit në vitin e parë të artit skenik në Akademinë e Arteve
Më datë 27 mars, në ora 17 e 45, në ambientet e TiranaEkspres, do bëhet një lexim skenik i pjesës “Tërmeti” prej Oltion Kadaifçiut. Shfaqja po lehtësohet prej Stefan Çapalikut, që ngjizi e nxiti këtë lexim dhe komunikoi me studentët për ti ftuar në këtë ngjarje e prandaj edhe meriton falenderime. Studentët do ta marrin hakun pas leximit, si edhe unë.
Leximi skenik është një mënyrë e mirë e shpërndarjes së një teksti, megjithëse aktrimi përcjell më shumë larmi e tërheqje. Gjithsesi ca probleme ka, se plot gjëra konsumohen e plot mbeten pa u ofruar.
Për shembull:
Shumë artistë ruajnë një vend të veçantë për prezantimin e parë me një vepër dhe kjo mbështet edhe prej teorish të shqyrtuara prej psikologësh që thonë se edhe në marrëdhënien mes njerëzish prezantimi i parë qenkësh gati vendimtar. Edhe me shkaktu një dëm të tillë ndër artistë që rastis e e kanë ndjeshmërinë të shtuar është për ‘largë qoftë’.
Pjesa në skenografinë e vet kërkon që skena të zhvendoset në një rrafsh vertikal dhe kjo do ti mungojë tentativës për të arritur ngjashmëri me vënien më artistike të rregulluar prej regjisori e artistësh në kushte më të përshtatshme.
Nga leximi, personalja shpërndahet individualisht, por në teatër komunikimi është kolektiv (qoftë edhe vetëm nga këndvështrimi i artistit.) kjo sjell një kundërshti meqenëse kërkohet të jenë të pranishme të dy të kundërtat. Gjithsesi prap.
Pra, gjithsesi, një lexim është shumë i këndshëm, prandaj ejani. Nëse gjykojmë që jeni me leverdi mund edhe t’ju qerasim dhe do përpiqemi të jemi me humor të mirë.
Ju mirëpresim më datë 27 mars.
